INVAL IN BLOKZIJL

Zaterdag 15 maart was het zover. Een kleine invasie overspoelde Blokzijl. Een zestigtal polderbewoners namen bezit van Blokzijl. De Huys tot Huis-loop heeft het licht gezien. Een voettocht vanaf Emmeloord of Marknesse van 16, 7 of 4,4 kilometer. Een initiatief van ’t Voorhuys en het Prins Mauritshuis.

In de ochtendschemering was al een polderbewoner waargenomen met bewijzeringsbordjes, krijt en ander materiaal. Niets werd aan het toeval overgelaten om zo veel mogelijk gelijktijdig het Prins Mauritshuis binnen te vallen, richting Blokzijl.

Om acht uur, bij het ochtendgloren, vertrokken Wim en Wim eendrachtig vanaf Plein Almere. Met de groene hesjes een lichtgevend baken in deze wereld vol onzekerheden. Hier liep bij elkaar 132 jaar ervaring, een feit wat niet te licht moet worden genomen. Warme jassen verdwenen in het voertuig dat zorgde voor het materiaaltransport

Rond 8.30 uur vertrokken de overige lopers van de 16 kilometerloop vanaf de atletiekbaan. Chiel leidde de lopers langs bos en pad.

De overige leden van de Zaterdagmorgenlopers zetten zich in beweging richting het Voorhuys. Kenmerkend was de losse stijl van de groep, als echte polderbewoners laten ze zich niet zo snel de wet voorschrijven. De leidinggevende was hier debet aan, de brave man nam de auto. Het voetvolk moest een en ander ook letterlijk nemen. Gelukkig stond er bij het Voorhuys een bus. En dan niet van het formaat van het busje van de man die zich trainer noemt, maar een volwassen exemplaar. Hoewel de bus beschilderd was in de oorlogskleuren van PEC Zwolle deed het interieur anders vermoeden. Top!

De bustocht verliep zo voorspoedig dat het materiaalbusje het nakijken had. Opnieuw dreigde chaos. Gelukkig arriveerde de ongelukkige nog tijdig, zodat de jassen in het busje konden, en gezamenlijk vertrokken kon worden richting Blokzijl. De lopers, zowel mannen als vrouwen, hadden zoveel haast dat de gelijktijdige binnenkomst in het water dreigde te vallen. Gelukkig viel dat mee. Ook de 16 km. lopers bleken over een uitstekende conditie te beschikken. Op diverse plaatsen kon enige verfrissing tot zich genomen worden, dankzij de inzet van Karel en Hans. Bovendien was de mobiele post Dick met water paraat.

Boeren, burgers en buitenlui trokken gezamenlijk op. Kom daar maar eens om in deze tijd. Tandartsassistente, onderwijzend personeel, chauffeurs, computerintellectuelen en trekkers van Drees, in leeftijd variërend van twintigers tot ruim zeventigjarigen, bundelden hun krachten om, als in vroegere tijden, Blokzijl binnen te vallen.

Blokzijl, voor de onwetenden onder ons, is een gehucht tussen Emmeloord en Steenwijk. Ene Alko waant zich kasteelheer aldaar, woonachtig in de burcht genaamd Prins Mauritshuis. Zoals ieder wel weet is de eigenlijke “kasteelheer” de vrouw des huizes, maar dat terzijde. Rond 1600 stelde het stadje nog wat voor. De naam van de burcht is dan ook een dankbetuiging omdat Prins Maurits privileges verstrekte zoals een eigen vlag, het recht burgemeesters te benoemen enz. Rond 1672 kreeg het, overigens van Prins Willem de derde, zelfs stadsrechten.

Maar dankzij Vollenhove is dat snel afgeschaft. Daarna ging het met het dorpje snel bergafwaarts. Letterlijk en figuurlijk verzandde het. Een roestig kanon moet de indruk wekken dat het dorpje spierballen heeft.

En nu woont Alko Tolner er. Wekelijks zien wij Alko verschijnen op zaterdagmorgen, alwaar hij werkt aan zijn geestelijke en lichamelijk welzijn. Het opvoedkundig proces valt de overige leden van de zaterdaggroep soms zwaar, maar het zijn doorzetters, mensen van de lange adem.

De zaterdagmorgenlopers wilden wel eens met eigen ogen zien waar kasteelheer Alko zijn veel geroemde kroeg runt. Alle wilde verhalen ten spijt bleek het etablissement in ruime mate aan de eisen van de tegenwoordige tijd te voldoen. En dat niet in de laatste plaats door de inzet van de vrouw des huizes. De koffie bleek meer dan uitstekend, de Blokzijlerbrok deed zijn naam eer aan, en de gevoelstemperatuur was zowel materieel als immaterieel aangenaam.

Na enige tijd van de gastvrijheid van het echtpaar Tolner genoten te hebben, meende wij een en ander op de gevoelige plaat te moeten vastleggen. Speciaal ingehuurde kracht Adri Koster, terzijde gestaan door Gineke en Hans, hebben dit op meer dan voortreffelijke wijze gedaan. Het resultaat is te bezichtigen op de site van deze vereniging.

Tegen elf uur werd de terugtocht ingezet. Per bus, busje, auto en fiets ging het richting Emmeloord. Ook hier werd het voetvolk vereeuwigd. Plaats van handeling was het Voorhuys, zodat de  ‘’ van Huys tot Huis-loop’’ succesvol afgesloten kon worden. Volgend jaar andersom?

Met dank voor alle medewerkenden, zonder vrijwilligers geen loop!